สวัสดีค่ะ
ตอนเขียนนี่ก็เกือบจะสามทุ่มแล้ว(จะบอกทำไมเนี่ย
)
เมื่อตอนกลางวันได้ชมหนังเรื่อง speed มาค่ะ
เป็นเรื่องที่ตำรวจคนหนึ่งที่อยู่บนรถเมย์ที่ถูกติดระเบิดไว้
เมื่อรถเร่งความเร็วเกิน 50 (หน่วยเป็นอะไรไม่ทราบ ไม่แน่ใจค่ะ เพราะหน้าปัดความเร็วมีถึง 70 หน่วยเป็นอะไรไม่รู้
)
จะจุดชนวนระเบิด และจะระเบิดต่อเมื่อความเร็วลดลงน้อยกว่า 50
ถามว่าที่เล่ามาทั้งหมดทำไมน่ะเหรอคะ
เรื่องมันอยู่ที่ว่าตอนที่ดิฉันชมหนังเรื่องนี้อยู่น่ะ เกิดอารมณ์อินอยู่เป็นบางช่วง
ว่า ทำไมน้าไม่ทำอย่างนั้น ทำไมพระเอก ตำรวจ ผู้หญิงคนนั้นไม่ทำอย่างนู้น ผู้ชายคนนนั้นไม่ทำอย่างนี้ ไม่ได้ดั่งใจ
เกิดทุกข์
จนลืมนึกไปว่ามันก็แค่หนัง
บางคนหลงไปในสิ่งที่มันไม่จริง เป็นเรื่องสมมุตแต่ไปคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง ยึดว่ามันเป็นเรื่องจริง มันก็ป็นทุกข์
อย่างเช่น...ไปเจอผู้ชายคนหนึ่งบนรถเมย์ หน้าตาดีมาก ท่าทางดี พอดีหันไปเจอกันสบตาครั้งหนึ่ง แล้วก็ยิ้มให้
ในใจแว๊บขึ้นมา อุ๊ย!เขาชอบเราแน่เลย อุ๊ย ! เขิน คิดเขาจะจีบฉันหรือไงเนี่ย คิดไปคิดมาสักพัก
โทรศัพท์ของผู้ชายคนนั้นดังขึ้นมา ตรู๊ด ตรู๊ด ผู้ชายคนนั้นรับโทรศัพท์ ขึ้นมา
"ที่รักเหรอจ๊ะ กำลังจะถึงแล้ว....!@#$%"
ในใจคิดอีกแล้ว อะไรกันเนี้ยมีแฟนแล้วหรอกเหรอยะเนี่ย แล้วเมื่อกี้สบตาให้มันหมายความว่าไงฮึฮะ...!$@!$
เห็นไหมคะแค่เจอผู้ชายคนนึงบนรถเมย์
ไปปรุงแต่ง คิดว่าเป็นอย่างนู้น อย่างนี้ เมื่อรู้ว่าไม่เป็นดั่งใจ ทุกข์ ทุกข์เกิดเพราะเราไปปรุงแต่ง
ถ้าเห็นผู้ชายคนนั้นผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่คิดอะไร ไม่ปรุงแต่งอะไร ทุกข์ไหมคะ...ไม่ทุกข์
เริ่มเห็นทางแล้วนะคะ
สุขสันต์วันที่เรายังมีข้าวกิน มีที่ให้นอน
สวัสดีค่ะ